MACD 5/MACD 5.bin/amigowiec/roznice20-30.txt

Text File | 1997-10-29 | 20KB | 313 lines

Od systemu 2.0 do systemu 3.0

System  2  byî  ogromnym  skokiem  jakoôciowym  w porównaniu ze starym 1.3.
Nawet   1.3   miaî   moûliwoôci   daleko   wykraczajâce   poza   moûliwoôci
konkurencyjnych komputerów, niestety miaî równieû wady, które przeszkadzaîy
w niektórych pracach.  Szkoda, ûe wiele osób nawet nie zdaje sobie sprawy z
moûliwoôci tkwiâcych w ich Amigach, nie zna nowszych systemów operacyjnych.
Bardzo   czësto  narzekajâ  na  swoje  maszynki,  nawet  nie  próbujâc  ich
rozszerzyê, czy przynajmniej uaktualniê do obowiâzujâcych standardów.

  W chwili obecnej system 2 staî sië standardem, praca na 1.3 czy zwyczajne
uûytkowanie  jest  raczej  ômieszne.   Prawdopodobnie  w najbliûszym czasie
poprzeczka  bëdzie  podniesiona znacznie wyûej, wymagany bëdzie system 3.0.
Tymczasem  wiëkszoôê  uûytkowników  w ogóle nie odróûnia tych systemów, nie
potrafi  korzystaê  z ich zalet.  System 2 ma trzy róûne odmiany, posiajâce
trochë  innâ  numeracjë:  2.0 - pierwsze wejôcie systemu 2.0 na Amigë 3000,
jâdro  systemu w postaci 0,5MB byîo rozprowadzane na dyskietce, îadowany do
pamiëci  najstarszych  modeli  A3000.   2.04  -  prawdziwe wejôcie obecnego
systemu 2.  Pojawiî sië w postaci ukîadów montowanych do komputerów - ROMów
dla  A3000,  A2000  i  A500+.  2.1 - system 2.0 dla Amig 600, uzupeîniony o
dodatkowe  biblioteki  na  dyskach instalacyjnych, dodatkowo obsîuga stacji
dysków HD oraz kart PCMCIA.

  System   2.1  pojawiî  sië  tuû  przed  premierâ  "trójki",  stâd  zostaî
rozszerzony o niektóre z nowych bibliotek.  Przeniesienie ich na komputerek
z  systemem  2.0 jest moûliwe, niektóre dziaîajâ nawet z zakurzonym 1.3!  Z
kaûdym systemem wprowadzano jednak zmiany w samym ROMie, stâd korzystanie z
nowych moûliwoôci jest czësto niemoûliwe.

  System  3.0  po  raz  pierwszy  wszedî  na  Amigë  4000 i po raz pierwszy
obsîuûyî  wprowadzone  koôci  AGA.   Kolejne wydanie systemu wprowadzono na
A1200,  od  teraz mniejsze zmiany w systemie wprowadzano w miarë produkcji.
W chwili obecnej wchodzi na rynek system 3.1.

Co widzi uûytkownik?
  Pierwszâ  zmianâ  jest  6  dysków  zamiast  3  wystëpujâcych na "dwójce".
Komputery  wyposaûone  firmowo  w  system  3  (A1200, A4000) majâ wbudowany
kontroler  twardego  dysku,  stâd  jednym  z dysków jest instalator systemu
operacyjnego (niestety nie na wszystkich).  Na tym samym dysku znajdujâ sië
programy  pomocnicze,  wszystkie sâ poprawione i majâ lepszy wyglâd niû ich
stare  wersje  z  dwójki.   Jest  wreszcie program "Install" pozwalajâcy na
wygodnâ  zmianë  systemu  np.   z  poprzedniego  2.0  na 3.0.  Ma on status
FreeWare, stâd wiëkszoôê nowych uûytków i gierek jest instalowanych wîaônie
z  jego  uûyciem.   Dysk  Fonts nie zostaî w ogóle zmieniony od wersji 2.0,
posiada te same czcionki graficzne.

  Znacznym  modyfikacjom  ulegîy  same  dyski Workbench i Extras, wszystkie
programy zostaîy zupeînie zmienione ze wzglëdu na lokalizacjë wprowadzonâ w
systemie  3.0  (czëôciowo  w  2.1).   Programy  OS  3.0  mogâ  korzystaê  z
komunikatów  zapisanych  w  osobnych  plikach,  zmiana  systemowego  jëzyka
wprowadza   automatycznâ   zmianë   we  wszystkich  programach  (oczywiôcie
korzystajâcych  z  lokalizacji), o tym jednak trochë póúniej.  Innâ nowinkâ
jest  dodanie nowych programów z rodziny Preferences i przepisanie starych.
Program  WBPattern pozwala na umieszczenie dowolnego obrazka bâdú wzorku na
ekranie  i oknach Workbencha, sterowanie drukarkâ jest znacznie îatwiejsze.
Sound  pozwala  na  wybranie dowolnego dúwiëku uruchamianego w chwili bîëdu
systemu  -  zamiast  lub  jako  dodatek do "genialnego" bîysku ze starszych
systemów.   Programy  Overscan,  ScreenMode,  Palette  i  Pointer  potrafiâ
korzystaê  z  nowych  moûliwoôci ukîadów AGA.  Wybór kolorków jest znacznie
przyjemniejszy,  gdyû  moûemy  korzystaê  z  koîa  barwnego.   Ostatnie dwa
programiki:   Locale  i Font pozwalajâ na zmianë czcionek stosowanych przez
nasz   system  oraz  to  co  tygrysy  lubiâ  najbardziej  -  zmianë  jëzyka
systemowego, np.  na fiïski (o polskim oczywiôcie "zapomnianio").
  Do   Workbencha  dodano  program  bëdâcy  podporâ  systemu  -  Multiview.
Korzystajâc  z  nowych  bibliotek jest on w stanie rozpoznaê dane dowolnego
typu,  jeôli  póúniej  uzupeînimy jego funkcje, moûe czytaê standardy nawet
zupeînie  róûne  od IFF np.  IBM PC GIFy czy WAVy.  Program potrafi równieû
rozpoznaê  nowy  format  dokumentów  -  AmigaGuide.   Wprawdzie  zostaî  on
stworzony   w   czasach  systemu  2,  jednak  dopiero  teraz  doczekaî  sië
umieszczenia  na  dyskach  systemowych.   Nowy  format pozwala na tworzenie
tekstów  îâczonych  (hypertekst),  îâczenie  tekstów  i  grafiki,  a  nawet
uruchamianie  odpowiednich  skryptów  w  AREXXie  w  zaleûnoôci  od dziaîaï
uûytkownika.   Prawie  wszystkie  nowe programy - nawet gry wyposaûone sâ w
dokumentacjë wîaônie formatu AmigaGuide.

  Inne   zmiany   w   systemie   to   poprawienie  mechanizmów  DOSowskich,
wprowadzenie  plików  definiujâcych  urzâdzenia systemowe - nie trzeba mieê
dîugiej  MonutListy  i  uûywania  rozkazu Mount z poziomu DOSa.  Przykîadem
nowych  urzâdzeï  korzystajâcych z tych nowinek sâ "stacje", czy urzâdzenia
PC0:  - PC3:, czyli nakîadane na DF0:  programiki automatycznie obsîugujâce
dyski  formatu  MS-DOS.   Wystarczy  wîoûyê  dysk z IBM PC, a kaûdy program
bëdzie  mógî  z  niego  korzystaê  z  jak normalnej dyskietki amigowskiej -
oczywiôcie  bez  blokowania  normalnego  systemu  zapisu.  Wreszcie do ROMu
wprowadzono  nowy  system  zapisu  - Directory Cache pozwalajâcy na szybszy
odczyt   katalogu   dyskietki  i  szybsze  odczyty  danych.   Amiga  z  3.0
automatycznie   rozpoznaje   dyskietki   poczwórnej   gëstoôci,  o  ile  ma
odpowiedniâ stacjë dysków.

Wady

  Oczywiôcie  szacowne Commodore spaskudziîo kilka drobiazgów.  Po pierwsze
usuniëto program Say, bibliotekë Translator i Narrator.device.  Nasza Amiga
zaniemówiîa,  gdyû  postanowiono  wyrzuciê  z systemu operacyjnego wszystko
zwiâzane z syntezâ mowy.  Szkoda, przy drobnych ulepszeniach w syntezatorze
i  wbudowaniu  go w programy systemowe (duûa czëôê programów komercyjnych i
Public Domain i tak z niego korzysta) moûna znacznie uatrakcyjniê lub wrëcz
zmieniê oblicze systemu Amiga.

  Innym  drobiazgiem  jest  para  programów:  IconEdit i Palette, które nie
majâ  moûliwoôci korzystania i zmiany wiëkszej iloôci kolorów.  Moûemy mieê
256  kolorów  na  ekranie,  jednak  korzystajâc  z  Palette  ustawimy tylko
pierwsze  8.  Trochë to bez sensu, jednak jest o czëôciowo usprawiedliwione
nowym systemem dobierania kolorów.

  Bardzo  niemiîym  "akcentem"  systemu  3  jest brak polskiej lokalizacji.
Majâ  takâ  (bez  urazy) jacyô Finowie czy inne Espaniole, tymczasem Polacy
nawet  z  wîasnej  inicjatywy  stworzyli  juû kilka lokalizacji.  Commodore
"testuje" swojâ, jak oficjalna wieôê niesie.

  System 3.0 poprawiî wszystkie bîëdy swoich poprzedników, lecz z pewnoôciâ
wniósî  swoje.   na  mojej Amisi wyszîo ich juû caîkiem sporo, poczâwszy od
Setpatha  na  Overscanie czy Pointerze skoïczywszy, nie mówiâc nic o ROMie.
Miejmy  nadziejë,  ûe  zostanâ one poprawione w krótkim czasie.  Szkoda, ûe
jak  zwykle  spartaczono robotë - wszystko zrobione genialnie i idealnie (w
ogólne  trudno  porównywaê  do  systemu  klasy 3.0 coô takiego jak Windows,
chociaûby  pod  wzglëdem prëdkoôci, elastycznoôci, îatwoôci uûycia...), ale
jak zwykle jest ale...

Co widzi programista?

  Podstawowym  zaîoûeniem  systemu  3.0  jest  przystosowanie do koôci AGA.
Potrafi  on  obsîugiwaê wszystkie nowe tryby graficzne, zarówno przy pomocy
starych  funkcji  otwierania  okien  i  viewportów,  jak i nowszych funkcji
korzystajâcych   z   tagów.    Nowe   tryby   graficzne   posiadajâ  wîasne
identyfikatory  (32-bitowe  cyferki),  stâd nawet niektóre starsze programy
nie  przystosowane  do  nowych trybów graficznych, a pozwalajâce na podanie
identyfikatora  (przewaûnie  jako  argumenty  Cli lub ToolType) mogâ w nich
pracowaê.   Oprócz  trybów  graficznych  powstaîych  z  "mieszania" bitów w
identyfikatorze,  moûna odpowiedni tryb graficzny wybraê z okna dialogowego
pod  warunkiem,  ûe  wczeôniej  uruchomimy  "minidrivery" nowych monitorów.
Dodam,  ûe  w  trybach AGA rozdzielczoôê jest zupeînie niezaleûna od iloôci
kolorów i odwrotnie.
  Jak  wyglâda  paleta  kolorów  w  nowym systemie operacyjnym?  Oczywiôcie
poprawnie  dziaîajâ  wszystkie  dotychczasowe  funkcje wyboru danej barwy -
przyporzâdkowanie  skîadowych  RGB  dla  identyfikatora  koloru.  Wszystkie
poprawnie  napisane  programy  nie  majâ  wiëc problemów z nowymi sposobami
wyôwietlania.   Ukîady  AGA  majâ  paletë  24  bitowâ,  stâd kaûda skîadowa
kolorów  wymaga opisania oômioma bitami - konieczne sâ nowe funkcje.  Tutaj
Commodore  nie  oszczëdzaîo, gdyû LoadRGB32 pozwala na okreôlenie kaûdej ze
skîadowych   peînymi  32  bitami.   Juû  teraz  system  operacyjny  potrafi
wspóîpracowaê  z  kartami  graficznymi  nawet  96 bitowymi (Mac - jabîuszka
robaki zjedzâ ze wstydu!):  4294967296 * 4294967296 * 4294967296 kolorów!

  Jednâ  z  waûniejszych  cech  nowego systemu jest inteligentne dobieranie
kolorów,  programy  mogâ  poprosiê o dobranie koloru lub nawet caîej palety
zamiast  modyfikowania  ustalonych kolorów.  W ten sposób na jednym ekranie
mogâ  jednoczeônie  pracowaê  programy  wymagajâce  zupeînie  innych palet,
pozwalajâc   na  peîne  wykorzystywanie  ekranów  publicznych.   Oczywiôcie
istnieje  caîy  szereg  funkcji  pozwalajâcych  na  inteligentnâ gospodarkë
kolorami,  ich  przydzielanie  i  porównywanie.   Jednym z programów, który
efektownie  pokazuje  moûliwoôci  w  dobieraniu palety barw jest WBPattern,
pozwala  na  stworzenie  dowolnego podkîadu do okienek i ekranu Workbencha.
Stâd  wîaônie  Palette nie pozwala na bezpoôredniâ definicjë innych kolorów
niû  pierwsze osiem, tymczasem moûna byîo przynajmniej daê moûliwoôê wyboru
automatycznie przydzielanych i definiowanych barw.

  Ukîady  AGA  razem z systemem 3.0 pozwalajâ na obsîugë specjalnych trybów
graficznych,  tworzonych  jak  twierdza  niektórzy  autorzy  "programowo" i
pozwalajâcych na usuniëcie zmory amigowców - drgania ekranu, oczywiôcie gdy
dysponujemy   monitorem   Multisync  lub  przynajmniej  SVGA.   Sam  sposób
wyôwietlania   jest   tak  naprawdë  po  prostu  nowâ  moûliwoôciâ  ukîadów
graficznych,   jedynie   sposób  poîâczenia  z  systemem  operacyjnym  jest
programowy,  szczególnie  ûe  informacje  o  tych trybach nie sâ zapisane w
ROMie.  Stâd niektórzy narzekajâ na rzekome wady nowych trybów w porównaniu
ze  sprzëtowym ukîadem eliminujâcym drgania zwykîych trybów.  Problemem nie
jest  sposób  wyôwietlania  ani ich poîâczenie z systemem operacyjnym, lecz
dziaîanie   obecnych   programów,   które   wprost  proszâ  np.   o  wysokâ
rozdzielczoôê  z  przeplataniem  - tymczasem jest to inny identyfikator niû
ten naleûâcy do trybu np.  DblPAL czy Productivity.

  Jeszcze   gorszâ   sytuacjë   sprawiajâ   gry   i  niektóre  starsze  lub
bezczelniejsze programy, które wprost modyfikujâ rejestry odpowiedzialne za
tryb  graficzny.  Nowe tryby nie sâ wiëc w ûaden sposób programowe ani "úle
wprowadzone",  nie  sâ  równieû  "taïsza  i  gorszâ  alternatywâ".  Problem
zawarty  jest  w  samych programach, wiëkszoôê powaûniejszych narzëdzi jest
juû  przekonstruowanych  tak,  ûe  samemu  moûna  wybraê  interesujâcâ  nas
rozdzielczoôê  lub  skopiowaê  wartoôci  Workbencha.  Sprawa jest czëôciowo
rozwiâzana  przez programy IContol i Degrader, sam równieû napisaîem drobny
programik  bezczelnie  zmieniajâcy  sposób  wyôwietlania przez grzebanie po
rejestrach.

  W  systemie  3  usprawniono  sterownik  monitora  A2024, pozwalajâcego na
tworzenie   niedrgajâcych   ekranów   bardzo  wysokiej  rozdzielczoôci  np.
1014*1200, jednak tylko w 4 kolorach.  W systemach 1.4 - 2.1 nie moûna byîo
tworzyê  ekranów  wiëkszych  niû widzialnych na fizycznym ekranie monitora,
nie  byîy  one  przesuwane  (AutoScroll)  na tym monitorze.  W systemie 3.0
usniëto  to ograniczenie, wprowadzajâc szereg usprawnieï dla tego monitora,
np.  specjalnie konstruowane menu.

  System  3  pozwala  na  korzystanie  ze sprite'ów AGA, jednak tylko przez
funkcje  odczytujâce tagi.  Biblioteka BOOPSI pozwalajâca na tworzenie klas
obiektowych posiada klasë PointerClass, która sîuûy do zmiany i korzystania
z  "duszków",  równieû dîugo oczekiwanego duszka - zegarka, wskazujâcego na
zajëtoôê  systemu.  Teraz moûemy go zmieniaê standardowym programem Pointer
z  szuflady  Preferences.  Wreszcie ostatnia zmiana w duszkach - zegareczek
jest  obsîugiwany  inteligentnie,  nie mrugajâc w niektórych programach bez
przerwy przeîâczajâcych wskaúnik myszki.

  Innâ  ciekawâ  cecha  3  sâ  zupeînie  nowe moûliwoôci ekranów i okienek.
Wprowadzono  funkcjë  nie  wystëpujâce  w ûadnym innym systemie operacyjnym
(one  nie  tylko  nie  majâ  funkcji  ale  nawet moûliwoôci, dotyczy to np.
lufcików  dla  IBM)  pozwalajâce  na  tzw.   podwójne buforowanie.  Podczas
niektórych  specyficznych  operacji  na  ekranie,  gotowa  animacja mruga -
zmiany  ekranu sâ niezsynchronizowane z jego wyôwietlaniem.  Aby sië pozbyê
tego  uciâûliwego  "efektu",  naleûy stworzyê dwa naprzemiennie wyôwietlane
obrazki  -  program  modyfikuje ten niewidoczny, zamieniajâc je odpowiednio
czësto mamy wraûenie nie tylko pîynnej animacji, ale równieû braku mrugania
(zobacz  Pinball  na wolniejszych IBM PC a bëdziesz wiedziaî jak nie naleûy
tworzyê  podwójnych  buforów).   Wprawdzie 2.0 pozwalaî na tworzenie takich
efektów korzystajâc ze sztuczek Coppera, jednak nie byîo to ani proste, ani
przyjemne  i  doprowadzaîo  to do konfliktów z operacjami Intuition.  Teraz
podwójne  buforowanie  to fraszka, a na takich ekranach moûemy bez problemu
tworzyê systemowe okienka, gadûety i menu.

  Zauwaûono  równieû  innâ  potrzebë  - wprowadzenie ekranów poîâczonych ze
sobâ  przesuwanych  synchronicznie  tak  jak  wczeôniej  robiîy to niektóre
programy graficzne.  Tak poîâczone ekrany (moûe ich byê dowolna iloôê) mogâ
byê îâczone w róûnych stopniach waûnoôci, w modelach od równorzëdnego - gdy
wszystkie  sâ  wzajemnie  sprzëûone,  do hierarchicznego - gdy w poîâczeniu
wystëpuje  ekran  nadrzëdny  i  podrzëdny.   Oprócz  przesuwania taka grupa
ekranów jednoczeônie przesuwa sië "w tyî" i "w przód" jak pojedynczy ekran.

  Podobnym  poîâczeniem  jest  moûliwoôê  przekazywania  lub  uûywania tego
samego  menu przez róûne okna i ekrany.  W ten sposób programista wiëkszych
aplikacji ma bardzo uîatwione zadanie.  Ostatnim mechanizmem w systemie 3.0
jest  blokowanie przesuwania ekranu i moûliwoôê wîâczenia jego wyîâcznoôci.
W  ten  sposób  twórcy  gier  nie  muszâ stosowaê tricków ani niszczyê inne
ekrany,  gdyû  mogâ  po  prostu  uaktywniê  obie  opcje,  ich  ekran bëdzie
traktowany  jako  jedyny  w systemie - nie moûna go przesunâê ani czëôciowo
zaôîoniê/odsîoniê przez ûaden inny.

  Co  z  gadûetami,  oknami  i  menu?   Przede wszystkim system rysuje je z
uûyciem  wiëkszej  iloôci kolorów i potrafi dobraê rozmiary w zaleûnoôci od
rozdzielczoôci ekranu.  Bëdzie to szczególnie usprawnione w peînym systemie
3.1.   Literki  i  znaczki z menu sâ skalowalne, potrafiâ dostosowaê sië do
wybranej czcionki.  Do rodziny gadûetów BOOPSI doszîo koîo barwne (paleta),
specjalny  rodzaj  suwaka  "barwnego"  oraz  zestaw przycisków sterowania -
podobnych  jak w magnetofonie.  Wiëkszoôê gadûetów jest w peîni skalowalna,
dotyczy  to  takûe checkbox'ów.  Okienka (równieû konsola, tylko kto z tego
korzysta?)  potrafiâ  rozpoznawaê  znacznie  wiëcej  komunikatów,  jedne  z
ciekawszych to znacznie dokîadniejsza wiadomoôê o uszkodzeniu rysunku i coô
co wykorzystuje np.  TypeSmith czy SAS C++, moûliwoôê otrzymania wiadomoôci
o  ûâdaniu opisu danego gadûetu.  Wystarczy najechaê myszkâ na interesujâcy
nas fragment ekranu i wcisnâê HELP...

  Oczywiôcie  jest jeszcze wiele interesujâcych moûliwoôci nowych bibliotek
Intuition  i Graphics, jednak zmiany w innych bibliotekach sâ równie waûne.
Na  poczâtku  Exec  i  Dos.   W  nich  dokonano  bardzo niewiele przeróbek,
wiëkszoôê   prac   polegaîa  raczej  na  usuniëciu  bîëdów  i  rozszerzeniu
dotychczasowych mechanizmów.  Wprawdzie nie wprowadzono pamiëci wirtualnej,
jednak  zrobiono  maîy  krok w jej kierunku - Low Memory Handler.  W chwili
przepeînienia  caîej  pamiëci  i problemów z otrzymaniem nowych miejsc Exec
wysyîa do wszystkich (odpowiednio zbudowanych) programów komunikat z proôbâ
o zwolnienie niepotrzebnych danych.  Teraz bufor programu przyspieszajâcego
operacje  dyskowe,  jak  i  np.  lista fontów trzymana przez system zostanâ
zwolnione  w  celu  udostëpnienia  pamiëci  dla systemu.  Do systemu doszîy
zupeînie nowe metody przypisywania pamiëci, dajâ one nadziejë na stworzenie
pamiëci  wirtualnej  w  najbliûszym  czasie.  Usprawniono znacznie debugger
systemowy,  dawny WACK zostaî wymieniony na nowego SADa; ang.  Simple Amiga
Debugger  Kernel.   Jest on wywoîany poprzez uûycie funkcji Debug, wybranie
jej  z  ukrytego  menu  DEBUG  lub co jest nowoôciâ - zgîoszenie przerwania
niemaskowalnego.   Wystarczy  podîâczyê  terminal  lub  drugi  komputer i w
dowolnym  momencie  wysterowaê  linie  IPL0  -  IPL2, komputer (i wszystkie
programy w pamiëci) jest Twój!

  W  bibliotece Dos dokonano jedynie zmian kosmetycznych.  Wprowadzono nowe
pakiety  (asynchroniczne  operacje  DOS)  oraz funkcje przydatne w obsîudze
sieci.   Na  razie jeszcze nieômiaîe, lecz jeôli doczekamy sië systemu 4.0,
to bëdzie miaî z pewnoôciâ wiele mechanizmów sieciowych juû w swoim jâdrze.
Jeszcze tylko pamiëê wirtualna...

Jednâ  z  waûniejszych cech systemu 3.0 jest znaczne usprawnienie bibliotek
DataTypes  i  Locale,  istniejâcych  juû  na  2.1.   Mechanizmy  te zostaîy
upowszechnione wîaôciwie z chwilâ wejôcia nowego systemu, pozwalajâ na nowy
sposób  pisania programu.  DataTypes jest bibliotekâ obiektowâ (juû drugâ w
systemie,  pierwsza  to BOOPSI) pracujâcâ na zasadzie podobnej do C++.  Jej
wprowadzenie  pozwala  na  uniezaleûnienie  wielu  programów do faktycznego
formatu  danych na dysku, wystarczy, ûe bëdâ poîâczone z DataTypes.  System
moûe  byê uzupeîniany przez kolejne moduîy obsîugujâce nowe typy danych lub
przeprowadzjâce  konwersje (DEVS:  datatypes i classes), wszystkie programy
korzystajâce z DataTypes automatycznie wykorzystajâ nowe funkcje.

  Biblioteka   Locale   z  jednej  strony  zapewnia  technicznâ  pomoc  dla
programistów  czyli  funkcje  konwersji  znaków, sortowania itp., z drugiej
zarzâdzajâc  procesem  lokalizacji na poziomie wymiany komunikatów i ciâgów
znaków  umieszczanych  np.   w  menu czy gadûetach.  Kod znaków uûyty w tym
celu  to  uûywany  na  duûych systemach Unicode, charakteryzujâcy sië 65535
znakami...  Prawdopodobnie w krótkim czasie Amiga zrezygnuje z ANSI i ASCII
na rzecz nowego standardu, nie bëdzie juû problemów z przydzieleniem znaków
narodowych, symboli graficznych i innych ozdobników.

  Do   systemu   dodano  sterownik  tabliczki  graficznej,  pozwalajâcy  na
"odgórne"  sterowanie  produktami  róûnych  firm.   Wprawdzie juû wczeôniej
moûna  byîo  podîâczyê tabliczkë korzystajâc np.  z biblioteki Commodities,
jednak teraz mamy pewnoôê caîkowitej kompatybilnoôci wszystkich produktów i
ich  peîne  wykorzystanie.   Pozostaje  czekaê na zalanie rynku przez tanie
urzâdzenia tego typu.

  Duûym  zmianom  ulegîy  biblioteki Bullet (czcionki skalowalne), Datatype
(konwersja  typów danych), Utility (funkcje pomocnicze) itd., jednak nie sâ
to  biblioteki  powszechnie  uûywane.   Do  systemu  3.1  dodano biblioteki
LowLevel, CD.device.

  Na  zakoïczenie  drobna  uwaga  - system 3.0 nie wymaga obecnoôci ukîadów
AGA,  nie  trzeba  mieê  nawet ECSu.  Bardzo prosto moûna go zainstalowaê w
prawie  kaûdej  Amidze,  pewne  trudnoôci mogâ wystâpiê jedynie w przypadku
A1000.   Zalecam jego kupno, szczególnie, gdy Twój Kickstart to 1.3 - obudú
sië!

  Mam  nadziejë,  ûe  artykuî  zainteresowaî Was nowym system i zachëciî do
jego   dokîadniejszego   poznania.   Wkrótce  powinna  byê  wydana  ksiâûka
Commodore'a dotyczâca wîaônie systemu 3.1.